Okay, δεν έχω δει ποτέ κάποιο επεισόδιο του DBZ (DBZ= Dragon Ball Z), αλλά έχω μια γενική ιδέα για του περί τίνος πρόκειται. Το θέμα είναι γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι, ακόμα και ενήλικες, κάνουν σαν τρελοί για αυτό; Υπάρχουν ακόμα και απόφοιτοι πανεπιστημίων που μπαίνουν στην διαδικασία να συγκρίνουν τον Goku με τον Superman! (Σημείωση: ο Goku, ή Σονγκόκου στην ελληνική μεταγλώττιση, είναι ο κεντρικός χαρακτήρας του DBZ )
Απάντηση του Kunal Tyagi
Ήμουν περίπου 12-13 όταν είδα πρώτη φορά ένα επεισόδιο DBZ, το μετέδιδε το Cartoon Network της Ινδίας. Ποτέ δεν είχαν μεταδώσει την αρχική σειρά του Dragon Ball πριν από αυτό, επομένως ένοιωθα πως κάτι "έχανα" όταν το παρακολουθούσα. Αλλά ακόμα και αν δεν είχα τις καλύτερες προϋποθέσεις για μια καλή αρχή, μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Και είναι αρκετά ξεκάθαροι οι λόγοι τώρα τώρα που κάνω ανασκόπηση. Ήταν διαφορετικό, τόσο απλό. Ήταν κάτι νέο, δεν υπήρχε ούτε ένα καρτούν (δεν ήξερα το ορισμό anime μέχρι που μπήκα στο κολέγιο, το παραδέχομαι), που να έχει τέτοιες σκηνές μάχης, με συναρπαστική γρήγορη πλοκή, ο απλός, αδύνατος χαρακτήρας, μολονότι είχε περίεργα μαλλιά όπου έκανε ότι έκανε. Μετά από λίγο καιρό προσπαθούσα και εγώ να κάνω ένα κύμα kamehameha κάτω από τα σκεπάσματα μου ενώ έκανα ότι κοιμόμουν :P
Ήταν αστείο, συγκινητικό, γεμάτο με σκηνές δράσης, με χαρακτήρες που εξελίσσονταν όσο τους παρακολουθούσες. Ενώ ήταν όλοι υπεράνθρωποι όταν ξεκίνησε η σειρά, συνέχισαν να αναπτύσσονται όσο προχωρούσε η πλοκή και τα παιδιά άρχισαν να "συνδέονται" μαζί τους. Δεν αστειεύομαι, ακόμα και εγώ ξεκίνησα να κάνω push ups με ένα χέρι, σαν αυτά που έκανε ο Σονγκόκου ενώ πήγαινε στον πλανήτη Νάμεκ (Namek) για να πολεμήσει με την Φρίζα (Frieza)(παρακαλώ αγνοήστε τα ονόματα που αναφέρω αν δεν τα γνωρίζεται, διαβάζω πως δεν έχετε παρακολουθήσει την σειρά και δεν γνωρίζεται τους χαρακτήρες, αλλά συνέχεια αναφέρω τα ονόματα ενώ πληκτρολογώ), και πάντα θαύμαζα που μπορούσε να κάνει 1000, ενώ εγώ δεν μπορούσα να κάνω ούτε 70 με μία προσπάθεια.
Το DBZ ήταν για πολύ κόσμο το πρώτο βήμα για τον κόσμο του anime, και για πολύ καιρό, ήταν η μόνη σειρά anime που είχαν δει ποτέ. Αγαπούσαν τον Σονγκόκου, ήταν χαζός αλλά με αγνή καρδιά, αγαπούσαν τον Βετζίτα (Vegeta), ήταν αλλαζονικός, αγενής αλλά με χρυσή καρδιά. Αγαπούσαν να βλέπουν τον καραφλό φίλο του Σονγκόκου, τον Κρίλιν (Krillin), και μισούσαν να τον βλέπουν να πεθαίνει από τα χέρια της Frieza, και εκείνη η επική μεταμόρφωση σε Σούπερ Σάγιαν (Super Saiyan)!!
Επομένως, αυτό που θέλω να πω, είναι πως φαντάσου κάποιον που διαβάζει για πρώτη φορά Superman πως θα ένιωθε. Ή Spider-Man. Κάποιον που ποτέ δεν είχε δει πριν. Που μπορούσε να είναι χαζός σαν ένα δεκάχρονο παιδί και δυνατός όσο ο Superman. Μετά από αυτό, ίσως να καταλάβαινες γιατί είναι όλοι τόσο τρελοί για το DBZ :) Ήταν κομμάτι της παιδική μας ηλικίας, κατείχε μία σημαντική θέση στην καρδιά μας.
Και σοβαρά, αν δεν έχεις δει την σειρά, τότε δες την. Τουλάχιστον δώσε της μία ευκαιρία, ίσως μπορείς να δεις την σειρά Dragon Ball Kai, που είναι η remastered εκδοχή του DBZ με λιγότερα επεισόδια και με πιο γρήγορη πλοκή.
Ελπίζω να βοήθησα λίγο στο να καταλάβεις , αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μπορείς να εξηγήσεις γιατί κάποιος νοιώθει κάτι συγκεκριμένο για κάτι, μπορείς απλά να το βιώσεις και να ελπίζεις πως θα μπορείς να λάβεις μια αντίστοιχη εμπειρία. :)
Ήμουν περίπου 12-13 όταν είδα πρώτη φορά ένα επεισόδιο DBZ, το μετέδιδε το Cartoon Network της Ινδίας. Ποτέ δεν είχαν μεταδώσει την αρχική σειρά του Dragon Ball πριν από αυτό, επομένως ένοιωθα πως κάτι "έχανα" όταν το παρακολουθούσα. Αλλά ακόμα και αν δεν είχα τις καλύτερες προϋποθέσεις για μια καλή αρχή, μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Και είναι αρκετά ξεκάθαροι οι λόγοι τώρα τώρα που κάνω ανασκόπηση. Ήταν διαφορετικό, τόσο απλό. Ήταν κάτι νέο, δεν υπήρχε ούτε ένα καρτούν (δεν ήξερα το ορισμό anime μέχρι που μπήκα στο κολέγιο, το παραδέχομαι), που να έχει τέτοιες σκηνές μάχης, με συναρπαστική γρήγορη πλοκή, ο απλός, αδύνατος χαρακτήρας, μολονότι είχε περίεργα μαλλιά όπου έκανε ότι έκανε. Μετά από λίγο καιρό προσπαθούσα και εγώ να κάνω ένα κύμα kamehameha κάτω από τα σκεπάσματα μου ενώ έκανα ότι κοιμόμουν :P
Ήταν αστείο, συγκινητικό, γεμάτο με σκηνές δράσης, με χαρακτήρες που εξελίσσονταν όσο τους παρακολουθούσες. Ενώ ήταν όλοι υπεράνθρωποι όταν ξεκίνησε η σειρά, συνέχισαν να αναπτύσσονται όσο προχωρούσε η πλοκή και τα παιδιά άρχισαν να "συνδέονται" μαζί τους. Δεν αστειεύομαι, ακόμα και εγώ ξεκίνησα να κάνω push ups με ένα χέρι, σαν αυτά που έκανε ο Σονγκόκου ενώ πήγαινε στον πλανήτη Νάμεκ (Namek) για να πολεμήσει με την Φρίζα (Frieza)(παρακαλώ αγνοήστε τα ονόματα που αναφέρω αν δεν τα γνωρίζεται, διαβάζω πως δεν έχετε παρακολουθήσει την σειρά και δεν γνωρίζεται τους χαρακτήρες, αλλά συνέχεια αναφέρω τα ονόματα ενώ πληκτρολογώ), και πάντα θαύμαζα που μπορούσε να κάνει 1000, ενώ εγώ δεν μπορούσα να κάνω ούτε 70 με μία προσπάθεια.
Το DBZ ήταν για πολύ κόσμο το πρώτο βήμα για τον κόσμο του anime, και για πολύ καιρό, ήταν η μόνη σειρά anime που είχαν δει ποτέ. Αγαπούσαν τον Σονγκόκου, ήταν χαζός αλλά με αγνή καρδιά, αγαπούσαν τον Βετζίτα (Vegeta), ήταν αλλαζονικός, αγενής αλλά με χρυσή καρδιά. Αγαπούσαν να βλέπουν τον καραφλό φίλο του Σονγκόκου, τον Κρίλιν (Krillin), και μισούσαν να τον βλέπουν να πεθαίνει από τα χέρια της Frieza, και εκείνη η επική μεταμόρφωση σε Σούπερ Σάγιαν (Super Saiyan)!!
Επομένως, αυτό που θέλω να πω, είναι πως φαντάσου κάποιον που διαβάζει για πρώτη φορά Superman πως θα ένιωθε. Ή Spider-Man. Κάποιον που ποτέ δεν είχε δει πριν. Που μπορούσε να είναι χαζός σαν ένα δεκάχρονο παιδί και δυνατός όσο ο Superman. Μετά από αυτό, ίσως να καταλάβαινες γιατί είναι όλοι τόσο τρελοί για το DBZ :) Ήταν κομμάτι της παιδική μας ηλικίας, κατείχε μία σημαντική θέση στην καρδιά μας.
Και σοβαρά, αν δεν έχεις δει την σειρά, τότε δες την. Τουλάχιστον δώσε της μία ευκαιρία, ίσως μπορείς να δεις την σειρά Dragon Ball Kai, που είναι η remastered εκδοχή του DBZ με λιγότερα επεισόδια και με πιο γρήγορη πλοκή.
Ελπίζω να βοήθησα λίγο στο να καταλάβεις , αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μπορείς να εξηγήσεις γιατί κάποιος νοιώθει κάτι συγκεκριμένο για κάτι, μπορείς απλά να το βιώσεις και να ελπίζεις πως θα μπορείς να λάβεις μια αντίστοιχη εμπειρία. :)
No comments:
Post a Comment