Απάντηση του Michael Morton
Καταδικάστηκα άδικα για την δολοφονία της γυναίκας μου. Θυμάμαι την πρώτη μου νύχτα στην φυλακή. Δεν διέφερε πολύ από το να φας γροθιά στο πρόσωπο. Είχα σαστίσει, μουδιάσει και δεν ήμουν σίγουρος τι θα αντιμετωπίσω. Όλος ο έλεγχος της προσωπικής μου ζωής μου είχε αφαιρεθεί. Το τι έγραφα, το τι έτρωγα, το που κοιμόμουν και το που δεν μου επιτρεπόταν να πάω μου το υπαγόρευε η Πολιτεία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η απόλυτη ισχύς της πολιτείας γίνεται χυδαία, καταναγκαστική και Οργουελική.
Οι πρώτοι μήνες στην φυλακή έχουν να κάνουν με την προσαρμογή. Είναι μια διαφορετική κοινωνία, μια υποκουλτούρα γύρω από την δύναμη -- σωματική, συναισθηματική και πνευματική. Υπάρχουν απλά κανόνες. Υπάκουσε και εσωτερίκευσε αυτούς του κανόνες και θα επιβιώσεις.
Καθώς συσσωρεύοντε τα χρόνια, η προσποιητή απάθεια γίνεται το προσωπείο σου. Όμως από μέσα σου, η οργή και πικρία σε "καταβροχθίζει". Η εκδίκηση μονοπωλεί το ενδιαφέρον σου στον λεγόμενο- ελεύθερο χρόνο σου. Κάποιες περίεργες στιγμές, φαντασιώνεσαι την απλή ζωή... ή το να δραπετεύεις σε κάποιο τροπικό νησί... ή να πεθαίνεις στην φυλακή. Φαντάζεσαι να χτίζεις σπίτια, να κάνεις σχέσεις με το αντίθετο φύλο ή να καις και να καταστρέφεις τα σπίτια και τις σχέσεις των εχθρών σου.
Όσο οι δεκαετίες αυξάνονται, μία αποδοχή και κατανόηση της ζωής παρουσιάζεται δειλά. Αν είσαι τυχερός, γίνεσαι πιο ήρεμος, γαλήνιος και πιο σίγουρος. Κατανοείς πιο πολύ της αξία της πίστης, της ελπίδας και, φυσικά, της αγάπης. Αρχίζεις να εκτιμάς αγνά πράγματα, όπως την συμπεριφορά των ζώων και την χαρά των μικρών παιδιών. Ακούγεται κλισέ και σχεδόν μπανάλ αλλά ο χρόνος σε ηρεμεί.
Στο τέλος, αν είσαι τυχερός, αντιλαμβάνεσαι πως οι αντιξοότητες είναι αυτές που μας βελτιώνουν. Και αν είσαι ακόμα πιο τυχερός και κάπως διορατικός, αντιλαμβάνεσαι πως οι αντιξοότητες που αντιμετώπισες είναι αυτές που χρειάζεσαι. Οι δυσκολίες είναι αυτές που σφυρηλατούν τον χαρακτήρα μας.
No comments:
Post a Comment